Geçtiğimiz günlerde, 7 yaşındaki oğlum, “Ben büyüyünce sigortacı olacağım” dediğinde hem şaşırdım, hem de çocukluğuma geri döndüm.
Çocuk neyi biliyorsa, görüyorsa, büyüyünce o mesleği yapmayı hedefliyor.
…
Babam askerdi. Bütün yakın çevremiz asker ailesiydi. Günlük yaşantımızda başka meslek sahiplerini görme imkanlarımız kısıtlıydı.
Ben de hep asker olmayı hedeflemiştim.
Bütün eğitim hayatımı Harp Okulu’na gitmek üzerine planladım.
Lise 2. sınıfta ailede ilk defa gözlük takan kişi olunca umudumun bir kısmı gitti; gene de pes etmedim bir umut girdim sınava.
Yazılı sınavı kazandım.
Göz muayenesinde, beklendiği gibi elendim.
Birden, vizyonsuz kaldım.
Ne olacaktım ben?
…
Babam gibi asker olamadım ama, yaklaşık 22 sene onun gibi maaşlı profesyonel olarak, çalıştım.
Son, bir senedir ise “girişimcilik” yapıyorum.
…
Şimdiki aklım, vizyonum olsaydı en başından girişimci olurdum. Neden mi?
Çünkü; başarıya ulaşmanın amatör heyecanı için, profesyonellikten çok daha fazla çaba harcatıyor.
Gece rahat uyutmuyor.
Tatil planı yaptırmıyor.
Akşam mesaiden çıkartmıyor.
Sabah koşarak işe getiriyor.
Yarını belirsiz kılıyor.
Güzel mi? Süper.
Heyecanlı mı? Hem de nasıl.
…
Sen en iyisi Girişimci Ol Oğlum.
Çok güzel bir yazı. Geçenlerde Oracle CEO’ su Larry Ellison’ın bir yazısına denk gelmiştim; o da benzer şeylerden bahsetmiş.
http://tr.wikipedia.org/wiki/Larry_Ellison