Ali Ertuğrul Bul | Yine Yeniden Ürgüp

2007 den bu yana sigorta şirketleri hızla, uluslararası sigorta grupları tarafından satın alındı. Çok az sayıda lokal sigorta şirketi kaldı.

Hemen ardından, Sigorta Şirketleri ile Banka Dağıtım kanalları uzun süreli anlaşmalar yapmaya başladı.

Banka dağıtım kanalı satın alma dönemi de hızla tamamlandı. Bir sigorta şirketi ile birlikte çalışmayan banka dağıtım kanalı da neredeyse kalmadı.

Sigorta Sektöründe Birleşme ve Satın Almalara konu olacak bir sonraki değer: Aracılar. (Acenteler, Brokerlar)

Niye Türkiye? sorusuna cevap çok net.

Gelişmiş ülkelerde sigorta pazarı doymuş. Sigortacılıkta büyüme potansiyeli gelişmekte olan ülkelerde.

Coğrafi olarak batıya yakınız. Kültürel olarak benzerliklerimiz çok.

Sigortacılık Mevzuatımız, uluslararası standartlarda ya da olmak üzere.

Ancak; şu konunun bir kez daha altını çizmek isterim, “satın alınmaya konu olacak aracıların müşteri portföyü Bireysel” olacaktır. Kurumsal veya ticari müşteri portrföyü değil.

İngiltere de, “müşteri datası elde etme maliyetinin, müşteri başına yaklaşık 100 Pound” olduğunu düşünürsek ve Türkiye de henüz sigorta sektörünün ulaşamadığı devasa ve de genç bir nüfus olduğunu düşünürsek; sizce sırada hangi satın almalar var?

Bence sıra; sağlıklı çalışan (kurumsallaşmış) aracılarda. Yani Acente ve Broker’larda.

İlk hedefler mi?

Tabi ki kurumsallaşmış, çalışanları ile, süreçleri ile gerçek bir “Şirket” olmuş, belirli bir müşteri portföyüne sahip sigorta acenteleri.

Peki siz acente dostlarım, bu tarz bir gelişmeye açık ve hazır mısınız?

Bir kez daha anladım ki, güzel müziğin dili ve milliyeti yok.

Sözlerini anlamasanız da güzel ses, güzel müzik tüm sınırları aşıyor.

Genellikle müzik albümlerini baştan sona bir kez dinledikten sonra, varsa çok hoşuma giden parça sürekli onu dinlerim.

Şimdi onlardan bir tane daha buldum.

ZAZ adında yeni bir grup var. Je-veux isminde de (albümün 2. Parçası) harika bir şarkı var.

Bu şarkıdan, insana kendisini iyi hissettiren güzel bir duygu yayılıyor. Solistin hafif çatallı sesi mi?, Yoksa müzikteki 1930-40 lı yıllar Fransız şarkılarına benzerlik mi bilmiyorum.

Ama zaten çokta sorgulamıyorum. Alın, dinleyin…Ne demek istediğimi anlayacaksınız.

Ofiste, mail ve internete bu denli bağımlı olduğumuzu bilmiyordum.

02.05.2011 tarihinde, Sigortadukkanim.com kuruluş çalışmalarına ofis ortamında devam etmek üzere, yeni ofisimize taşındık. Yaklaşık 1 hafta, altyapı çalışmaları nedeniyle internet ve mail olmadan çalışmaya zorunlu kaldık.

Bu durum, tam bir felaket. Mail olmadan sanki gün geçmiyor. Elimiz, kolumuz her şeyimiz mail olmuş. Sanki Dünya ile bağlarımız kesildi. Çalışmıyormuşuz hissi yaşadık. Sonra bağlantılarımız yapıldı ve normal hayatımıza geri döndük.

Fikirlerine çok değer verdiğim bir dostum; “Bir çalışan günde 3 saat verimli çalışılıyorsa, o kişi iyi çalışıyor” demişti. Bu nedenle fazla mesai yapılmasına karşı çıkıyordu. Aynı zamanda herhangi bir toplantının mesai saatleri dışında yapılmasına da itiraz ediyordu.

Mail ve internet ile geçirdiğimiz zamanı çıkardığımızda, iş için geçirdiğimiz zaman günde 3 saate ancak ulaşıyor. Bağlantının olmadığı dönem, bir kere daha bu dostumun dile getirdiği yorumların doğruluğunu gösterdi.

Yarım gün boyunca ofisteki mail bağlantılarını kesin. Bakın, günlük mesainizin ne kadar çoğu, mail okumak ve yollamak ile geçiyor. İnsanlar bir anda hareketsiz kalıyorlar.

Peki, mail ve internet olmadığında ne yapıyorduk? Daha mı fazla çalışıyorduk? Yoksa işyerinde zaman geçirmenin başka yolları mı vardı?

Hiç düşündüğünüz oluyor mu? Uzay dan bakınca Dünya isimli gezegen ne kadar küçük görünüyordur?

Hiç düşündünüz mü? Günlük sıkıntılarımız, sevinçlerimiz, koşuşturmalarımız, koca bir Evren içerisinde ne kadar önemli olabilir?

Dünya’nın ekseni etrafındaki dönüşünde 1 derecelik sapmanın yaratabileceği ısınma ve soğumanın günlük hayatımızı nasıl değiştirebileceğini?

Ben zaman zaman düşünüyorum.

Tarihin akışı içerisinde teknolojik olarak çok ilerlediğini düşündüğümüz insanlığın, bilmediği, görmediği, o denli büyük bir Evren var ki.

Tarihe baktığımızda, akışı değiştiren pek çok önemli olay var.

Fransız Devrimi, Sanayi Devrimi, İki Dünya Savaşı gibi.

Şimdi de bir Devrim yaşıyoruz gibi geliyor bana. Sosyal Medya Devrimi.

Bir süredir, Küreselleşme (Globalizasyon) etkisi ile Dünya’nın her tarafında yeme-içme, giyinme, yaşama alışkanlıkları birbirine hızla benzemeye başlamıştı.

Hemen ardından ve belki de Küreselleşmenin devamı ve tamamlayıcısı olarak, Sosyal Medya aracılığı ile insanlar Dünya’nın her yerindeki başka insanlarla yoğun iletişim halinde olmaya başladı.

Örnek: Sizin Linkedin, Facebook, +1, Twitter vb. ağınızda kaç farklı milletten insan var?

Fransız Devrimi ile milliyetçilik akımları yayılmıştı. Sanayi Devrimi ile tarımdan-sanayiye ve köyden-kente göç olmuştu.

Yaşanmakta olan Sosyal Medya Devrimi ile Dünya Vatandaşları başka ortak paydalar altında birleşecek olabilir mi?

Yeni bir toplum, coğrafi yapı, siyasi yapı altında toplanıyor olabilirmiyiz?

Sonrası mı?

Benim isteğim ve beklentim;

İnsanlığın, bilmediği, görmediği, henüz keşfetmediği, o denli büyük bir Evren var ki.

Müfettiş olarak çalışmaya başladığım ilk yıllarda (1993) Banka Muhasebesini, (Genel Müdürlük/Şube) aşağı yukarı herkes biliyordu. Bilmek zorundaydı; çünkü muhasebe elle tutuluyordu.

Sonra devreye yeni software çözümleri girdi. Artık muhasebe sistemden akmaya başladı. Yeni başlayan çalışanlara, muhasebe adımları yerine, o işlemi yapan menüler öğretilmeye başlandı. Örneğin; kasadan tahsilat yapılacaksa “T1”, Ödeme yapılacaksa “Ö1” gibi. Bu menüler işlemleri çok hızlandırdı. Ancak, zaman içerisinde muhasebeyi sadece, muhasebe ile uğraşanlar öğrenir/bilir hale geldi.

Aradan neredeyse 20 sene geçti. Hayatımızın her alanına programlar, software çözümleri girdi. Bilgiye ulaşmak çok kolaylaştı. Fakat, sadece “mevcut bilgiye” ulaşmak çok kolaylaşırken, işlerin özü de unutulur oldu. Her şeyimiz internet, software oldu.

Pek çok kazanımımız olurken, acaba işlerin özünü unutur mu olduk? Okullarımızda internet dersleri verilirken “menüler mi öğretiliyor?/öğretilecek?”

O işin nasıl yapıldığının özünü bilmek sadece Bilgi İşlem aracılığı ile mi gerçekleşebilecek?

Peki bir gün internete ulaşamazsak ne olacak? Ya da acaba sadece bize verilen bilgilerle mi sınırlı kalacağız? Ya da bir gün; bugün kolayca ulaştığımız bilgilere bir bedel karşılığı ulaşmak zorunda bırakılırsak ne olacak?

Her ne kadar çağın değiştiğini, geliştiğini düşünüyorsak ta; bilgi kaynaklarının sınırları içinde ve de sadece bedel ile ulaşmak zorunda kalabileceğimiz günleri düşünerek, acaba kağıdı, kitabı kullanmaya, yeni bilgilerimizi de kitaplara-kağıtlara aktarmaya devam mı etsek? Yoksa düzenli olarak bugün ulaşabildiğimiz bilgileri, “Hard Disklere” back-up mı alsak?

Çok mu şüpheci bir yaklaşım bu?